Wyjaśnienie pojęć

Glazury jako wierzchnia warstwa kafli ceramicznych – co od nich oczekiwać.

Optyczne i mechaniczne właściwości szkliw:

Błyszczące – wykazują duże odbicie światła  padającego na powierzchnię, światło się odbija w jednym kierunku. Sa najodpowiedniejsze do tradycyjnie zdobnych wozrów kafli, gdyż podkreslają ich wzory. Większość szkliw z tej grupy ma wyraźnie widoczny tzw. harys (definicja poniżej). Niektóre szkliwa tej grupy osiągają lustrzane odbicie, co może się objawić widocznymi ugięciami na powierzchni kafla. Żadna powierzchnia kafli nie jest szlifowana ani prosowana, dlatego też nie może się upodnić do idealnie równej tafli wody. Ich zaletą jest łatwe utrzymanie czystości.

Półbłyszczące – wykazują mniejszy efekt lustrzanego odbicia niż glazury błyszcące, światło odbite jest bardziej rozproszone, pozostałe właściwości są bardzopodobne do szkliw błyszczących.

Matowe - powierzchnia jest bez lustrzanego odbicia, odbite światło jest bardziej rozproszone, dlatego są małowidoczne drobne nierówności powierzchni ceramiki. W niektórych przypadkach zakrywają tzw. harys. te glazury są odpowiednie do pomieszczeń o zwiekszonej ilości pyłków, również dobrze wpływają na zmniejszenie zauważalności zapylenia [po tej grupy zaliczane sa także szkliwa połmatowe]

Efekt – oznaczamy takie szkliwa, które w sposób zamierzony w ramach jednej kształtki wykazują nierównomierne zabarwienia, tzn. rozdzielne nasycenie barwą lub barwami, tonację i jasnoś glazury. Celowo tworzą nieprzewidywalne zjawiska i odchyłki powstajace przy wypalaniu szkliw. Finalny wyrób niejest więc całkowicie zgodny z próbnikiem. 

Transparentne - szkliwa są w całej grubości mniej lub bardziej prześwitujące [dla konkretnego barwnego odcienia], warstwa materiału, na której jest naniesiona jest częściowo przezroczysta.  Silnie podkreslają ornamenty , kształty i ozdobne elementy pojedyńczych wzorów kafli. Są to w większości szkliwa błyszczące, z mniejszym stopniu także półbłyszczące i matowe.

Kryjące – glazury są nieprześwitujące, całkoiwicie zakrywają warstwę masy kafla [wypalana glina] i powierzchnie kształtów pojedyńczych kafli na które są naniesione.
Najbardziej zalecane na gładkie powierzchcnie bez ornamentów i zdobnych detali . Moga być błyszczące i matowe.

Ściekające – ich charakterystyczna cechą są zacieki na krawędziach a zwłaszcza pionowych powierzchniach, co jest zauważalne zwłaszcza na rogach kafli, półek i cokołów.  Również mogą powodować zmiany w nasyceniu barwy – najczęściej rozjaśnienie, niektóre rodzaje szkliw odwrotnie powodują przyciemnienie. Te własności są pożadane przy zwiekszeniu widoku plasyczniości kształtek kafli, gdzie podkreślają przenikania się powierzchni i   całość wozrów staje się bardziej zdobna.  Typowe w większości dla szkliw błyszczących.

Harys M – mało popękana powierzchnia, zauważalny pod odpowiednim kątem ogladania i padania swiatła [minimalny harys jest naturalna cechą wszystkich powierzchni szkliwionych].

Harys V – widoczne wyraźne pękniecia w szkliwie, mniej lub bardziej zagęszczone, wraz  z postępem czasu może dochodzić do stopniowego zagęszczania się sitki spękań.

Definicja pojęcia „harys„

Dotyczy włoskowatych kanalików w warstwie szkliwa kafli ceramicznych, które są ich naturalną właściwością i nie są uważane za wadę w jakości powierzchni zgodnie z normą CSN 72 4710. Wynikają z napięcia pomiędzy masą ceramiczną kafla a warstwą naniesionej glazury po wypaleniu, ale mogą się także pojawiać później np. podczas eksploatacji na już postawionym piecu . Harys jest najbardziej widoczny na szkliwach transparentnych, którym dodaje estetycznego oryginalnego  uroku. W białych lub innych jasnych szkliwach może być z początku zupełnie niewidoczny., po umyciu kafli np. zanieczyszczoną wodą zabrudzenia się przedostaną do kanalików [harysu] co podkreśli ich obecność, co często jest pożądanym efektem dodającym kaflom wyglądu postarzanych. Występuje także proces maksymalizacji efektu drobnych spękań i podbarwienia ich inną barwa dla celów estetycznych tzw. krakle [crackle]. Dla glazur efekt i ciemniejszych barw harys jest mało zauważalny.

Konserwacja szkliwionych powierzchni

Zalecamy czyszczenie miekimi ściereczkami, bawełnianymi lub papierowymi ręcznikami, czysta woda, czyszczenie wykonuje się na kaflach o temperatutrze pokojowej. Niepoleca się stosowania środków chemicznych, ropuszczalników lub środków do mycia okien i podobnych. Pigmenty zawarte w płynach do czyszczenia moga wnikać przez harys i powodować trwałe przebarwienia! Niedopuszczalne są podczas czyszcenia zastosowania jakichkolwiek środków ściernych, druciakiane zmywaki  lub szczoteczki itp., moga one powodować nie usuwalne rysy na szkliwie!